आभाळाच्या मनात...

आभाळाच्या मनातही खूप काही साचलं होतं

पावसाच्या रुपाने त्याने मन मोकळं केलं होतं...

इतके दिवस पाहिलेलं, गपगुमान अनुभवलेलं

कुठे तरी लागलेलं, खोल कुठे सललेलं

आभाळाच्या मनातही...

भय होत बहुदा त्यास, कोणाशीही बोलण्याचं

भडाभडा बोलून टाकणं, त्याला काही जमत नव्हतं

आभाळाच्या मनातही...

पाऊस झाला त्याचा मार्ग, आभाळ मुक्यानेच बोलत होतं

न सांगता कोणा काहीच समजत नाही

हे त्या वेड्यास कुठे माहीत होतं

आभाळाच्या मनातही...

ठायीच नसतं आपल्या कधी

ते ही सहन करत असेल

आपल्याला हसताना दिसतंय

ते स्वतःच स्वतःशी झगडत असेल...

कोणास ठाऊक किती दिवस

हे असंच चालू राहील

आतल्या आत धुमसणारं आभाळ

असंच कायम बरसत राहील...

- मैत्रेयी सुंकले