माझ्या जीवनातील ‘स्त्री’चे महत्त्व

मी एक सौम्य स्वभावाचा युवक आहे, एक आत्मा जो मानवी भावनांच्या नाजूक लहरींशी जुळतो. माझे हृदय, सहानुभूतीचा एक झरा, मी जिथे जिथे जातो तिथे आनंदाची बीजे पेरण्यास प्रवृत्त करतो. तरीही, मी चालत असलेला मार्ग फारसा सोपा नाही. माझ्या जिवनातिल उंच शिखरे आणि खोल दऱ्या माझ्या आशावादी स्वभावाची लवचिकता तपासतात. अनिश्चिततेच्या या क्षणांमध्ये, माझ्या जीवनातील स्त्रिची अविचल उपस्थिती माझा आधार, माझा दिशादर्शक आणि माझा सांत्वन बनली आहे.

सर्वात पहिला आणि सर्वात मोठा प्रभाव अर्थातच माझ्या आईचा आहे. ती माझ्या भावनिक बांधणीचा आधार आहे. तिचे प्रेम, एक शांत आणि सततचे बळ, माझी करुणा आणि बिनशर्त स्वीकृतीची समज घडवते. ती मला मोठ्या घोषणांमधून नाही, तर तिच्या दैनंदिन जीवनातील सौम्य लयीतून शिकवते. तिचे काळजीने थकलेले हात, कोणतीही जखम (खरी किंवा काल्पनिक) शांत करण्याची शक्ती ठेवतात. तिचा आवाज, एक स्वर, शंकेच्या गडद ढगांना दूर करू शकतो. तिच्याकडूनच मी सहानुभूतीची सूक्ष्म कला शिकतो, दुसऱ्याच्या दृष्टिकोनातून जग पाहण्याची क्षमता, एक कौशल्य जे माझ्या आनंद पसरवण्याच्या प्रयत्नात मला खूप उपयोगी पडते.

माझ्या बहिणी माझ्या विश्वासू, माझ्या सहयोगी आणि माझे आरसे आहेत. त्यांच्या हास्यात मला माझ्या स्वतःच्या तरुण उत्साहाचे प्रतिबिंब दिसते. त्यांच्या सामायिक अश्रूंमध्ये, मला असुरक्षिततेतून मिळणारी शक्ती सापडते. त्यांना माझ्या भावनिक भूभागाची गुंतागुंत समजते, आनंदाच्या माझ्या इच्छेतील आणि माझ्या व्यावसायिक संघर्षांच्या वजनातील नाजूक संतुलन आहेत. त्या केवळ सहानुभूतीच नव्हे, तर त्यांच्या स्वतःच्या अनुभवांवर आधारित व्यावहारिक सल्ला देतात. त्या मला आठवण करून देतात की अपयश म्हणजे पराभव नाही, तर वाढीच्या संधी आहेत, अडचणींच्या रूपात लपलेले धडे आहेत.

माझ्या वहिनींच्या आगमनाने माझ्या कौटुंबिक बंधांच्या समजुतीला एक नवीन आयाम दिला. त्या केवळ विवाहाने नातेवाईक नाहीत, तर माझ्या स्वतःच्या कुटुंबाचे विस्तार आहेत, माझ्या जीवनाच्या कापडात त्यांचे स्वतःचे धागे विणतात. त्या त्यांच्यासोबत ताजे दृष्टिकोन, भिन्न सांस्कृतिक बारकावे आणि सुसंवादी वातावरण तयार करण्याची सामायिक बांधिलकी आणतात. त्यांची उपस्थिती प्रेम आणि स्वीकृतीची माझी समज वाढवते, हे दर्शवते की कुटुंब रक्ताने परिभाषित केलेले नाही, तर सामायिक अनुभव आणि परस्पर आदराच्या बंधनांनी परिभाषित केलेले आहे.

आणि मग, माझी आजी आहे, प्राचीन ज्ञान आणि अविचल प्रेमाची मूर्ती. तिची उपस्थिती जीवनाच्या चक्रीय स्वरूपाची, आनंद आणि दुःखाच्या भरती-ओहोटीची एक दिलासा देणारी आठवण आहे. तिने पिढ्यानपिढ्या ये-जा करताना पाहिल्या आहेत, दीर्घ आयुष्यातील विजय आणि शोकांतिका अनुभवल्या आहेत. तिच्या आठवणींच्या धाग्यांनी विणलेल्या कथा, सांसारिक यशाच्या क्षणभंगुर स्वरूपावर आणि मानवी संबंधांच्या चिरस्थायी शक्तीवर एक सखोल दृष्टीकोन देतात. ती मला आठवण करून देते की खरे धन भौतिक संपत्ती किंवा व्यावसायिक पुरस्कारांमध्ये नाही, तर मानवी संबंधांच्या समृद्धतेमध्ये आहे.

अशाप्रकारे जीवनातिल अनिश्चिततेच्या वेळी, या स्त्रिया, प्रत्येकी आपापल्या पद्धतीने, मला अस्तित्वाच्या मूलभूत सत्यांची आठवण करून देतात. त्या लवचिकतेची शक्ती, करुणेचे महत्त्व आणि कौटुंबिक बंधांची चिरस्थायी ताकद दर्शवतात. त्या कृपा आणि धैर्याचे मूर्तिमंत रूप आहेत, मला दाखवतात की खरी ताकद असुरक्षिततेच्या अनुपस्थितीत नाही, तर ती स्वीकारण्याच्या क्षमतेमध्ये आहे. त्या माझ्या भावनिक कल्याणाच्या शांत शिल्पकार आहेत, माझ्या आत्म्याच्या रक्षक आहेत आणि जीवनाच्या वादळी समुद्रातून मला मार्गदर्शन करणारे अविचल दिवे आहेत. त्या सिद्ध करतात की स्त्रीच्या प्रेम आणि संगोपनाची मऊ शक्ती जगातली सर्वात प्रभावी शक्ती असू शकते.

- श्रीकांत लताड