बीटविन द लाइन्सपुस्तकाचे नाव : Eat, pray, loveपृष्ठसंख्या: ३५२लेखिकेचे नाव : एलिजाबेथ गिलबर्टआपण जन्माला येतो, जगतो आणि मरतो; पण आपण कसे जगतो यामुळे एक आयुष्य, एक व्यक्ती ही दुसर्‍यांपेक्षा वेगळी होत जाते. काही किंवा किंबहुना सगळेच जण समाजाने ठरवून
तू अवघ्या आशांची पूर्तीभारतीय संस्कृतीने स्त्रीला कायमच शक्तीचा दर्जा दिला आहे. ती पार्वती आहे, ती सीता आहे, अहल्या आहे, यशोदा आहे, कुंती आहे, राधा आहे, ती गार्गी आहे, मैत्रेयी आहे, ती शिवबाची जिजाऊ आहे, ती अब्बक्का आहे, चेन्नम्मा आहे, झाशीची लक्ष्मी आहे,
आपल्या आकाशगंगेचा तुटलेला हात ! जरी आपण मंदाकिनी या आपल्या आकाशगंगेला घर म्हणत असलो तरीसुद्धा आपल्या आकाशगंगेविषयी अनेक गूढ आणि रहस्य कायम आहेत. खगोलशास्त्रज्ञांनी नुकत्याच केलेल्या निरीक्षणांच्या आधारे असे सिद्ध झालेले आहे की, आपल्
एक पत्र बाबुजींना.... आदरणीय बाबूजी, तुम्हाला लिहिलेलं हे पहिलंच पत्र. तेही तुम्ही या जगात नसताना.... आज ना तुमची जयंती, ना पुण्यतिथी. एरवी तुमची आठवण म्हणून तुमचं एखादं गाणंही पुरेसं असतं हो, पण आजची गोष्ट जरा वेगळी आहे. म्हटलं तर सहजच लिहितोय, पण खर
गरज समाजभानाची! सप्टेंबर महिना हा महाराष्ट्रात वेगवेगळ्या फसवणुकीतून झालेल्या लैंगिक अत्याचाराच्या, सामूहिक बलात्काराच्या एका मागोमाग एक घडणाऱ्या घटनांनी हादरला. तब्बल नऊ प्रकरणांमध्ये सामूहिक अत्याचार आणि हत्येचे गुन्हे नोंदवण्यात आले. पुढे काय
पुस्तकाचे नाव : डेंजरस माइंड्स लेखक : हुसैन जैदी आणि ब्रिजेश सिंग दहशतवाद किंवा दहशतवादी म्हटला की, झाकलेले चेहेरे, हातात AK47, क्रूरता.. हे चित्र सामान्यतः ८०-९० च्या दशकापर्यंत आपल्या डोळ्यासमोर उभे राहायचे. सुरुवातीला भारत-पाकिस्तान
‘इस्रो’ची जडण-घडण १९६०च्या दशकाच्या सुरुवातीला टोकियोमध्ये घेण्यात आलेल्या ऑलिम्पिकमधील खेळाचे सामने घरबसल्या लोकांना दिसावेत यासाठी तेव्हा नुकत्याच पुढे आलेल्या अवकाश विज्ञानाचा वापर करण्यात आला होता. या तंत्रज्ञानाचा आवाका खेळांच्या माध्यमा
विश्वातील अनेक गूढ रहस्यांचे शोध घेणाऱ्या मानवाच्या 'डोळ्यावर' सध्या गेल्या काही आठवड्यांपासून अनिश्चिततेचे वादळ घोंघावत आहे. जगातील सर्वोत्तम अभियंते आणि वैज्ञानिक आपल्या संपूर्ण तांत्रिक क्षमता पणाला लावून ते नीट पूर्ववत करण्याचा प्रयत्न करत आहेत. कदाचित हा लेख लिहीला जाईल, तोवर त्यावर उपाय सापडेल अशी आशा आहे. हे डोळे म्हणजेच "हबल दुर्बीण". नुकतंच नासाने ४ जुलै या अमेरिकेच्या स्वातंत्र्यदिवसाचं निमित्त साधत हबलने वेध घेतलेला एक अतिशय सुंदर फोटो शेअर केला आहे. असं म्हटलं जातं की, "हबलने वेध घेतलेल्या प्रति
दोन दिवसांपूर्वी कॅबिनेट कमिटी ऑफ सिक्युरिटीने तब्बल ५०,००० कोटी रुपयांच्या तीन आण्विक पाणबुड्या बनवण्याच्या प्रस्तावावर विचार करण्याबद्दल सूतोवाच केलं आहे. यातील सगळ्यात महत्वाचा भाग म्हणजे या तिन्ही पाणबुड्यांच्या निर्मितीत ९५% गोष्टी या 'मेड इन इंडिया' असणार आहेत. आत्मनिर्भर भारत बनण्याकडे टाकलेलं एक मोठं पाऊल म्हणून या गोष्टीकडे बघण्यात येतं आहे. मुळातच अतिशय किचकट असणारं तंत्रज्ञान आत्मसात करून अश्या पद्धतीच्या पाणबुड्यांची निर्मिती करणं हे प्रचंड मोठं शिवधनुष्य पेलणं आहे. पारंपारीक पाणबुड्या आणि
नासाच्या चंद्रा क्ष-किरण दुर्बिणीने काढण्यात आलेल्या आपल्या आकाशगंगेच्या केंद्रास्थानाच्या छायाचित्रात असे दिसून आले आहे की, त्या केंद्रस्थानी अतिउष्ण वायू आणि चुंबकीय तरंग एकमेकांत गुंफले जाऊन त्यामुळे एक अभूतपूर्व दृश्य तयार झाला आहे. हे नवे छायाचित्र चंद्रा क्ष-किरण दुर्बिणीने आधी काढलेल्या आणि आता काढलेल्या छायाचित्रांच्या एकत्रीकरणाने तयार झाले आहे. या छायाचित्रामुळे आपल्या आकाशगंगेच्या चकतीच्या वरचा आणि अधिक लांबचा भागदेखील स्पष्ट दिसू शकतो आहे.पॅनोरमा या प्रकारच्या त्या छायाचित्रात नारिंगी, निळ
समाजाच्या अंतर्मनात वेगळं स्थान निर्माण केलेली चित्रपटसृष्टी नेहमीच परिवर्तनाचं एक प्रभावी माध्यम म्हणून समोर आली आहे. आजकाल अतिप्रचलीत असा 'ट्रेण्ड' हा शब्द पसरवण्यात चित्रपटाची मुख्य भूमिका आहे. घटना कितीही जुनी असली, कोणत्याही काळातली असली, कोणत्याही
कोणत्याही कलाकाराचं आयुष्य निरखून पाहावं, तर ते चारचौघांसारखं सरळसोट का नसतं? शापित गंधर्वाचं जगणं हे त्याच्यासाठी विधिलिखित असतं की त्याने आयुष्यभर स्वतः वेगळं आयुष्य जगण्यासाठी घेतलेल्या निर्णयांचा तो परिपाक असतो? त्यातून मिळालेल्या प्रसिद्धीनंतरही जे श
आज पब जी चा जमाना आहे. एनिमेशन च्या जगात एकेमकांवर कुरघोडी करून तेच आपलं खरं आयुष्य मानणाऱ्या तरुण पिढीच्या हातातली साधन बदलली असली तरी मनोरंजनाचा हेतू तसाच कायम आहे. पण जेव्हा गेम खेळण्यासाठी कॉम्प्युटर, संवाद साधण्यासाठी हातात असणारे आय फोन नव्हते त्याकाळी मनोरंजनाची परिभाषा वेगळी होती. मनोरंजनातून समाजाला काहीतरी चांगली शिकवण देण्याचा हेतू आपल्या संस्कृतीत नेहमीच जपला गेला आहे. त्याच उद्देशाने आपल्या संस्कृतीत अनेक लोककलांचा उदय झाला. काळाच्या ओघात ह्यातील अनेक लोककला मागे पडल्या किंवा त्यांच अस्ति
सर्वप्रथम हे लक्षात घ्यावे लागेल की आंतरराष्ट्रीय संबंध हे कायम वास्तववादी दृष्टीकोनातून पाहावे लागतात, आजच्या जागतिक व्यवस्थेत विचारधारेवर आधरित आदर्शवादाला कोणतेही स्थान नाही, मग तो चीन असो किंवा इतर कोणताही देश. सध्या भारत-चीन संबंधात आलेला तणाव आपल्याला विविध परिप्रेक्ष्यातून समजून घ्यावा लागेल.भारत चीन दरम्यानच्या सध्याच्या घटना पाहू यामे महिन्याच्या पहिल्या आठवड्यात लडाखमधील पांगोंग त्सो (त्सो म्हणजे सरोवर) आणि सिक्किममधील नथूला (ला म्हणजे खिंड) या दोन भागात भारतीय आणि चीनी लष्करात धक्काबुक्की आ
पोलिसांच्या आयुष्याचं चित्रण करणारे बरेच चित्रपट आजवर येऊन गेले. त्यातील काही मोजके चित्रपट सोडले तर, करमणुकीच्या छटांमध्ये रंगवून विषयाचं गांभीर्य घालवण्यातच बऱ्याच जणांनी धन्यता मानली. तरीही काही स्तुत्य प्रयत्न मात्र दीर्घ काळ लक्षात राहिले. 'नयट्ट' हा मार्टिन प्रकट दिग्दर्शित आणि शाही कबीर लिखित नेटफ्लिक्सवर अलीकडेच आलेला मल्याळम भाषेतील चित्रपट हा अशाच चांगल्या चित्रपटांपैकी एक. सध्याच्या सामाजिक पार्श्वभूमीवर हा चित्रपट काही भाष्य करू पाहतो. समाजमाध्यमांतून व्यक्त होण्याचं स्वातंत्र्य मिळालं की,
'जगात वेदनेची एखादी कळ उठल्याशिवाय विनोदाची खरी किंमत आपल्याला कळत नाही.... 'विनोद आणि कारुण्य यांचा मिलाफ अशा पद्धतीने एका वाक्यात मांडता येण्यासाठी आयुष्य खूप आतून बघावं, अनुभवावं लागतं. पु. ल. देशपांडे यांचं हे वाक्य त्यांच्या संपूर्ण आयुष्याचं तत्वज्ञ
नुकतीच जयवंत दळवींची 'अंधाराच्या पारंब्या' ही कादंबरी वाचली. याच कादंबरीवर आधारित 'बॅरिस्टर' हे गाजलेलं नाटक अनेकांना ठाऊक असेलच....सुमारे शंभर वर्षांपूर्वीच्या भारतीय समाजातील स्त्रीचं स्थान, तिची कुचंबणा, त्या वेळी प्रचलित असलेल्या रूढी-परंपरा असे अनेक सामाजिक कंगोरे हाताळतानाही तो विषय तेवढ्यापुरताच मर्यादित न ठेवता त्यातूनही दळवी माणसांचा, मानवी स्वभावाच्या वैशिष्ट्यांचा संवेदनशीलपणे शोध घेत राहतात. त्यामुळेच 'अंधाराच्या पारंब्या' ही केवळ एका कुटुंबाची कथा न राहता ती एक वैश्विक शोकात्म अनुभव होऊन
काही गाणी त्यांची विशिष्ट ओळख घेऊनच जन्माला येतात. ती लिहिण्यामागे, रचना करण्यामागे एखाद्या कहाणीचा पट असतो. ही कहाणी साधीसुधी नव्हे; तर समाजमन ढवळून काढणारी, नव्या व्याख्या देणारी आणि संगीत हे झोपलेल्या समाजाला जागं करण्याचं, प्रभावीपणे संदेश देण्याचं माध्यम आहे याची जाणीव देणारी. आजचं गाणं हे याच धर्तीवरचं आहे. शमीम पठाण ही अहमदाबादची तरुणी. तिचं लहान वयातच लग्न झाल. लगेच पदरात मूल आलं. इतर पिचलेल्या बायकांप्रमाणे नवऱ्याच्या माराने तीही गांजलेली आणि तरीही तसाच संसार रेटणारी. नवऱ्याच्या हिंसाचार सहनशक्तीच्
आज जागतिक पर्यावरण दिनाच्या निमित्ताने आपण सोशल मिडिया वर एकमेकांना खूप शुभेच्छा संदेश दिले असतील, पण आपण अनेकदा पर्यावरणाच्या विरुद्ध वागतो, मग त्याला काय अर्थ उरतो. पर्यावरण वाचले तरच आपण वाचणार आहोत याची जाणीव आपल्यात निर्माण होत आहे, पण ती विकसित होत गेली पाहिजे.पर्यावरण म्हणजे काय ? आपल्या भोवती असलेला प्रत्येक घटक हा पर्यावरणाचा महत्वाचा भाग आहे. एक साधे उदाहरण सांगतो. चीनमध्ये माओने जेव्हा चिमण्या मारण्याचे आदेश १९५७ साली दिले त्यानंतर २ वर्षांनी चीनमध्ये धान्याचा दुष्काळ पडायला सुरुवात
रामायणामुळे श्रीलंका हा देश आपल्याला सांस्कृतिकदृष्टया कायमच जवळचा वाटतो. रामायणोत्तर कालखंडातही भारत-श्रीलंका यांच्यातील सांस्कृतिक सेतू जोडणाऱ्या अनेक घटना, व्यक्ती आणि स्थळे होती. त्याविषयी या लेखात जाणून घेऊ या. श्रीलंकेची कथा बौध्द साहित्यातून आणि जातक कथांमधून आपल्यासमोर येते. प्रत्येक कथेत थोडेफार फरक आहेत. काही कथांमध्ये नरभक्षक यक्षी, आकाशातून उडणारा व समुद्रात बुडणाऱ्यांना वाचवणारा घोडा, रत्नांचे डोंगर अशा अद्भुत गोष्टी डोकावतात. सर्वसाधारणपणे सांगितली जाणारी कथा अशी आहे - इ.स.पू
मराठयांची सांघिक कामगिरी जमिनीप्रमाणे ह्या समुद्रावरील (आरमार)'गनिमी काव्या'तही उत्कृष्टच होती. महाराजांच्या कारकिर्दीच्या अखेरीला पोर्तुगीजांनी मराठी आरमाराला सवलती देणे सुरू केले.मागच्या लेखात आपण आरमाराची काही माहिती घेतली होती, आता पुढे. आरमारासंबंधात आपली उद्दिष्टे सुरुवातीच्या काळात तरी खाडया आणि किनारे एवढयापुरतीच राहायला पाहिजेत, हे महाराजांनी ओळखले आणि तशीच उपाययोजना केली. किनाऱ्याला आणि खाडयांमध्ये पाणी फार खोल नसते. त्यामुळे त्यांनी सपाट बुडाच्या नौकांना प्राधान्य दिले. तसेच वाऱ्याची
